PRAGA 1945 | spacer miejski

W 1945 roku, gdy lewobrzeżna Warszawa leżała w ruinach, centrum miasta przeniosło się na znacznie mniej zniszczona Pragę. Jej główna ulica handlowa – Targowa – na pewien czas przejęła funkcje przedwojennej ulicy Marszałkowskiej. Już jesienią 1944 r. władze miasta ulokowały się w gmachu dyrekcji PKP przy Targowej by później, na skutek niemieckiego ostrzału, przenieść się do szkoły przy ul. Otwockiej. Łączność Pragi z lewobrzeżną Warszawą zapewnić miały dwa mosty – pontonowy na wysokości ul. Ratuszowej oraz wysokowodny, drewniany na wysokości ówczesnej ul. Brukowej. 17 stycznia 1945 r. przy ul. Inżynierskiej otwarto pierwsze „powojenne” kino. Drugiego stycznia 1945, czyli jeszcze przed sowiecką ofensywą i wyparciem Niemców z lewobrzeżnej Warszawy, na Pradze zaczęły funkcjonować wydziały UW: medycyna, farmacja i weterynaria. Przy ul. Wileńskiej 7 Janusz Strachocki otworzył w mieszkaniu szkołę weterynarii. Od 3 marca działał Teatr Powszechny na ul. Szwedzkiej, a od 7 marca pociągi odjeżdżały już z dworca Wileńskiego. Jednak na pierwszy pociąg elektryczny z dworca Wschodniego do Otwocka trzeba była czekać aż do 14 lipca 1946 r. 16 marca z prywatnego mieszkania przy Targowej zaczęła nadawać warszawska Rozgłośnia Polskiego Radia, a w czerwcu odrodził się gwarny bazar Różyckiego. 20 czerwca 1945 r. wznowiono kursowanie pierwszej linii tramwajowej. Była to linia nr 1 biegnąca od ul. Kawęczyńskiej do Alei Waszyngtona. Uruchomiono też zajezdnię tramwajową przy Kawęczyńskiej. Praga miała też swoją ciemną stronę. Już jesienią 1944 r. przy ul. Strzeleckiej ulokowała się centrala NKWD na środkową Polskę. 20 lutego 1945 r. miejsce sowietów zajęła w budynku komunistyczna polska bezpieka.