WSM MOKOTÓW | spacer miejski

Osiedle Warszawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej WSM Mokotów budowane było tuż po drugiej wojnie światowej, w tym samym czasie, co osiedle na Mariensztacie. Pierwsi mieszkańcy wprowadzili się przed Bożym Narodzeniem 1948 r. Podczas budowy bito pierwsze rekordy we współzawodnictwie pracy, zaś w blokach na Mokotowie zamieszkało wielu znanych ludzi, plastyków, aktorów czy pisarzy.

Projekt powstał w pracowni WSM-u, a jego głównymi autorami byli Zasław Malicki, Michał Soroka i Tadeusz Tworkowski. Osiedle rozpościera się pomiędzy ul. Wołoską, Wiktorską, Różyckiego i Kraushara. Gdy je projektowano nie obowiązywała jeszcze doktryna realizmu socjalistycznego, dlatego architektura domów jest modernistyczna i dość zróżnicowana. Powstało tu m.in kilka bloków galeriowych, a także budynki mieszkalne z przeszklonymi pracowniami przeznaczonymi dla artystów i architektów. Przestrzeń osiedla nie jest aż tak płynna jak na podobnym osiedlu WSM Koło. Niektóre domy stoją w szeregach, inne, wolnostojące, grupują się wokół wewnętrznych dziedzińców. Kilka bloków ciągnie się wzdłuż ulicy Jarosława Dąbrowskiego – która jest główną ulicą osiedla. Tutaj też na parterach znalazły się sklepy. Bloki mieszkalne na WSM Mokotów są trzy, maksymalnie czteropiętrowe, nie wyższe od otaczających je, wiekowych już, drzew. Osiedlowe mieszkania były małe i pierwotnie o skromnym wyposażeniu, z kuchniami węglowymi. Architektura budynków jest skromna, jednak niepozbawiona ciekawych detali. Staranie zaprojektowano na przykład strefy wejść na klatki schodowe, ujmując je rodzajem portali. Osiedle podzielono na cztery kolonie – zwane początkowo ćwiartkami. Przewidziano budowę 32 bloków mieszkalnych oraz niskich obiektów infrastruktury takich jak przedszkola, nieistniejąca już kotłownia czy pawilon handlowy, jeden z pierwszych takich pawilonów osiedlowych jakie zbudowano w Warszawie. Dziś osiedle sprawia wrażenie mocno zaniedbanego, choć otacza je bardzo dobrze utrzymana zieleń.