FINISAŻ | NOWOCZESNA, LEKKA, Z HUMOREM. O NEONOWEJ REKLAMIE I ZAPOMNIANYCH ARTYSTACH CZASU PRL-U | Julia Majewska | spotkanie

Dlaczego powinniśmy traktować neony jako obiekty artystyczne? Czym było Przedsiębiorstwo Usług Reklamowych „Reklama”? Kim byli zatrudnieni tam artyści i artystki? Dlaczego historia polskiego designu ich pomija? Na te i wiele innych pytań odpowie Julia Majewska, historyczka sztuki i badaczka warszawskich neonów powstałych po 1956 roku oraz architektury modernizmu.

Podczas spotkania przybliżymy działalność „Reklamy” i jej wewnętrzną strukturę, a także przyjrzymy się funkcjonowaniu artystów i artystek w ramach państwowego systemu sztuki w PRL-u, opierając się na rekonstrukcji kształtu działalności Przedsiębiorstwa. Opowieść będzie spajać wizerunki nocnego miasta autorstwa Siemaszki oraz projekty neonów tworzone pod auspicjami PUR „Reklama” w latach 1956-1993, których archiwalny zbiór znajduje się obecnie w zbiorach Archiwum Artystek i Artystów Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie.

PUR „Reklama”, a od 1972 roku Stołeczne Przedsiębiorstwo Instalacji Reklam Świetlnych, było największym przedsiębiorstwem państwowym, które zmonopolizowało projektowanie i produkcję reklam neonowych w Polsce. Zostało powołane w odpowiedzi na wydarzenia związane z przełomem festiwalowym w 1955 roku oraz wzmożone od 1956 roku zapotrzebowanie na ten rodzaj miejskiej dekoracji, stanowiącej jednocześnie reklamę nie tylko dla poszczególnych lokali, ale i całego miasta, aspirującego do rangi nowoczesnej metropolii. „Reklama” była fenomenem, przede wszystkim ze względu na nowoczesne podejście do projektowania i produkcji, a także na współpracę z ówczesnymi plastykami, architektami i designerami, którzy w „Reklamie” odpowiadali za projektowanie kompozycji neonowych.

Do 8 września 2024 roku w DSH możecie zobaczyć przekrojową wystawę „ZBYSZKO SIEMASZKO. FOTOGRAF WARSZAWY”. Dowiedz się więcej →