Przejście do strony głównej serwisu DSH

Wraz ze Strefą WolnoSłowa zapraszamy do Domu Spotkań z Historią na czytanie performatywne sztuki Artura Pałygi powstałej na podstawie relacji z Archiwum Historii Mówionej Domu Spotkań z Historią i Ośrodka KARTA. Jak to jest stracić dom? Miejsce, w którym się dorastało, pełne wspomnień, emocji, rodzinnych pamiątek, okruchów dzieciństwa, ulubionych zakamarków. Stracić sąsiadów. Towarzyszy zabaw. Przyjaciół. Czasem najbliższych. Poczucie bezpieczeństwa. Ufność. A jak to jest stracić swój kraj? Zostać z niego wypędzonym lub być zmuszonym do ucieczki? A jeśli jeszcze jedynym bagażem, jaki można zabrać w daleką i niepewną podróż są wspomnienia i strach? Jak odbudować poczucie bezpieczeństwa, gdy wkoło nieznany język, nieznane zwyczaje, nieznana przyszłość? Gdy nie wiadomo, czy powrót będzie kiedykolwiek możliwy? Gdy nie wiadomo, jak uciekinierzy zostaną przywitani: życzliwie, obojętnie, wrogo? Jakiego znaczenia nabiera wtedy każdy życzliwy gest? Jak przywitać tułaczy? Przygotowany w ramach ogólnopolskiego Dnia Solidarności z Uchodźcami spektakl został po raz pierwszy pokazany w Teatrze Powszechnym. Teraz, 9 listopada (środa) o godz. 19.00, zapraszamy do Domu Spotkań z Historią. Spektakl powstał na podstawie wspomnień polskich uchodźców w Iranie w czasie II wojny światowej. Wykorzystane fragmenty – ubrane w literacką formę – są bliskie przeżyciom dzisiejszych uchodźców. Relacje pochodzą z Archiwum Historii Mówionej Domu Spotkań z Historią i Ośrodka KARTA. „Przywitajcie go! Przecież już wiecie jak…” Artura Pałygi Występują: Michał Dudziński, Mateusz Łasowski, Dorota Papis, Maria Robaszkiewicz, Reza Samadzadeh. Reżyseria: Alicja Borkowska Inspiracją były relacje: Barbary Kowalewskiej, Ireny Godyń, Kazimiery Kernberg-Ziarskiej, Ireny Sawki, Henryki Brzozowskiej, Ireny Godyń, Czesławy Grzybowskiej, Krystyny Baroud, Kazimierza Cybulskiego Czesławy Kmity. Organizatorzy: Dom Spotkań z Historią, Strefa WolnoSłowa. Fragment sztuki: „Nam się wydawało że oni będą jak z arabskich baśni zbójnicy w szarawarach z krzywymi szablami nam, dzieciom znałem pana Leśmiana Klechdy sezamowe oraz przygody Sindbada Żeglarza piękne bardzo bajki Persowie poza tym kojarzyli mi się z barbarzyństwem które najechało starożytną Grecję, czyli nas i że zabili naszych pod Termopilami i o mały włos zlikwidowaliby nasze korzenie i chodzilibyśmy dziś w turbanach chłopcy a dziewczynki w muślinowych spodniach kołyszące biodrami z gołymi brzuchami przed grubym grubym starym Ali Babą. Sezamie otwórz się powtarzałem w myślach, żebym jak już wejdziemy tam nie zapomniał tajemnego hasła, które mnie wypuści kiedy patrzę teraz, jak przypływają te dzieci na te plaże to myślę, boże, ostatnia podróż Sindbada Żeglarza. Sezam wypluwa skarby. Bo to są skarby, bo to są klejnoty, perły najwspanialsze wyplute przez sezam rozstrzelany sezam. Patrzę na te strzaskane ulice w piaskowych kolorach, które znam pamiętam,wydaje mi się, że pamiętam, patrzę na nie i myślę sezam. Sezamkowe ulice. Dzisiejszy program sponsoruje literka U jak Utopia. Utopia to nazwa morza, które nas rozdziela".