Przejście do strony głównej serwisu DSH logo Domu Spotkań z Historią

Instytucja kultury m.st. Warszawy

ul. Karowa 20, 00-324 Warszawa

+48 22 255 05 00 | dsh@dsh.waw.pl

Przejście do strony głównej serwisu DSH logo Domu Spotkań z Historią
białe logo na czerwonym tle widoczne w wersji responsywnej
Otwarcie mobilnego menu

Archiwum wydarzeń

  • wydarzenia archiwalne

Archiwum wydarzeń

Filmy Grzegorza Królikiweicza

11.05.2007

Filmy Grzegorza Królikiweicza

11.05.2007
  • wydarzenia archiwalne
wydarzenia archiwalne  
11.05.2007, ul. Karowa 20, DSH, Sala Spotkań Klasyka polskiego dokumentu: Filmy Grzegorza Królikiewicza   W miniony piątek, w naszej siedzibie odbyła się projekcja filmów dokumentalnych Grzegorza Królikiewicza pod wspólnym hasłem „Bohaterowie tragiczni”. Spotkanie przyciągnęło widzów zainteresowanych zarówno historią XX wieku — w której osadzone były prezentowane dzieła — jak i warsztatem tego jednego z najbardziej cenionych współczesnych polskich dokumentalistów. Publiczność miała szansę porozmawiać z samym autorem filmów, a spotkanie poprowadził tradycyjnie Andrzej Sapija. 2007.05.11, Warszawa, Dom Spotkań z Historią, Karowa 20. Pokaz filmów Grzegorza Królikiewicza. Fot. Dawid Skoblewski Podczas spotkania obejrzeliśmy następujące filmy: Idź (1988), 17 Relacja o ekspedycjach wysokogórskich, które były organizowane rokrocznie w latach 60. i 70. Film dedykowany tragicznie zmarłym w górach przyjaciołom reżysera, operatorom filmowym: Zbyszkowi Kaliniewiczowi, Staszkowi Latałło i Staszkowi Jaworskiemu. Nagrodzony Brązowym Lajkonikiem na krakowskim festiwalu filmowym.   Po całym ciele (1999), 48 Przed sądem stają kaci z Urzędu Bezpieczeństwa. Uczestnicy tajnego harc erstwa szukają sprawiedliwości i zadośćuczynienia za prześladowania w 1950 roku. Film jest zapisem kilku rozpraw, które odbyły się dotąd, nie przynosząc rozstrzygnięcia. Do głębi porusza zderzenie postaw nie przyznających się do winy oskarżonych i ich ofiar.   A potem nazwali go bandytą (2002), 55 Józef Kuraś — „Ogień” — pochodzący z góralskiego rodu w ciągu czterech lat (1943-1947) stał się najjaśniejszą, a potem najbardziej posępną legendą Tatr. Przeszedł niezwykła drogę: członkostwo w AK, „romans” z partią, karierę w UB i walkę zbrojną na czele własnego oddziału z komunistyczną władzą. Zdradzony przez krajan, otoczony przez wrogów, próbował popełnić samobójstwo. Ranny zażył prawdopodobnie truciznę. Był ofiarą, oprawcą, swoistym fenomenem. „Ogień” wciąż budzi skrajne emocje.