Przejście do strony głównej serwisu DSH

Czym różni się praca na źródłach historycznych od reporterskich narzędzi? Jak weryfikować informacje, by dotrzeć do najbardziej prawdopodobnego przebiegu zdarzeń? Jak istniejące źródła i opracowania — na przykład seria „Warszawa zapamiętana” — mogą pomóc w takiej pracy? Dlaczego tak często „znajduje się nie to, czego się szuka”? Olga Gitkiewicz opowiada o pracy nad książką, w której rekonstruuje nierówności społeczne w dwudziestoleciu międzywojennym, zestawia różne warstwy społeczne czy pokazuje prawobrzeżną Warszawę jako tą, w której przede wszystkim toczyło się powojenne życie. [Potrzebne źródło] jest okazją do porozmawiania o ostrożności w pracy z faktami i odpowiedzialności odtwarzania historii. Emisja na Facebooku i YouTubie Domu Spotkań z Historią.



Olga Gitkiewicz dotychczasową metodę reporterską i dyktafon musiała zamienić na ołówek, karteczki i liczne źródła historyczne, na podstawie których rekonstruuje życiorysy trzech kobiet. Przygotowując swoją nową książkę, inaczej niż we wcześniejszej pracy, była pozbawiona możliwości porozmawiania z bohaterkami — Haliną Krahelską, Krystyną Krahelską oraz Wandą Krahelską-Filipowicz. Korzystając ze zbyt drobiazgowych, zupełnie oszczędnych lub niepasujących do siebie zapisów próbuje odtworzyć życie w Warszawie dwudziestego wieku — jakie zapachy, dźwięki i smaki tworzyły to miasto. Ile kosztowała maślana bułka, a ile lody? Dlaczego entuzjastycznie przyjęty projekt filmowy okazał się fiaskiem? Jak udowadniać, że oficjalne zapisy rzadko odzwierciedlają rzeczywisty poziom życia?

To pierwszy tak obszerny materiał związany z książką Olgi Gitkiewicz, którą Michał Nogaś wymienił wśród książek, na które czeka w 2021 roku.

Olga Gitkiewicz — socjolożka, redaktorka i dziennikarka. Jest autorką reportażu „Nie hańbi” nominowanego do Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego, Nagrody Nike i Nagrody Newsweeka im. Teresy Torańskiej oraz książki „Nie zdążę”, która znalazła się w finale Grand Press 2020. Współpracuje z Instytutem Reportażu, tygodnikiem „Polityka” oraz portalem gazeta.pl.