Rafał Hetman opowie o pracy nad książką „Izbica, Izbica”, która miała premierę w kwietniu tego roku. W swoim reportażu rekonstruuje rzeczywistość, miejsca i postaci tego podlubelskiego, żydowskiego miasteczka. W tym celu korzystał nie tylko ze źródeł pisanych, ale również nagrań audio czy rozmów ze współczesnymi mieszkankami i mieszkańcami Izbicy. Musiał zmierzyć się ze sprzecznymi relacjami czy nadmiarem informacji. Jak sobie z tym poradził i weryfikował znalezione dane? Drugi odcinek cyklu [potrzebne źródło] będzie okazją do rozmowy o niekończącym się szukaniu źródeł i ostrożności w pracy z faktami. Emisja na Facebooku i YouTubie Domu Spotkań z Historią.
Paradoksalnie praca nad książką „Izbica, Izbica” wiązała się z nadmiarem, a nie brakiem wiedzy. Rafał Hetman korzystał ze źródeł historycznych, opracowań naukowych i publikacji na temat Izbicy, ale informacje zdobywał też z płyt nagrobnych czy filmów. Pomocny był zbiór reportaży „Fantom bólu” (2017) Hanny Krall czy „Pogłosy. Dzieci więźniów niemieckich obozów koncentracyjnych” (2020) Marii Buko.
Jak dotrzeć do „prawdziwej wersji” historii związanej z konkretną osobą czy sytuacją? Przed takim zadaniem Rafał Hetman stanął, gdy rekonstruował historię katolickiego księdza Grzegorza Pawłowskiego, który urodził się w żydowskiej rodzinie. Podobne wyzwanie czekało na niego, gdy próbował zweryfikować opowieść o ucieczce Tomasza Toiviego Blatta i jego towarzyszy, których losy różnią się między istniejącymi relacjami. Hetman mówi o pułapkach ludzkiej pamięci, przemilczeniach i trudnych pytaniach, na które musiał znaleźć odpowiedzi.
Rafał Hetman — reporter. Jest finalistą Konkursu Stypendialnego im. Ryszarda Kapuścińskiego. Od 2013 roku prowadzi bloga CzytamRecenzuję.pl, gdzie opowiada o literaturze faktu. Publikował w „Gazecie Wyborczej”, „Tygodniku Powszechnym” czy magazynie „Chidusz”. W kwietniu 2021 roku ukazała się jego pierwsza książka „Izbica, Izbica” wydana przez Wydawnictwo Czarne.
[potrzebne źródło]
to cykl, w którym reportażystki i reportażyści opowiadają o pracy z historiami, życiorysami i materiałami archiwalnymi. Sięgają po własne książki oraz opracowania, by podzielić się spostrzeżeniami, doświadczeniami i metodami pracy. Czym różni się praca na źródłach historycznych od reporterskich narzędzi? Jak weryfikować informacje, by dotrzeć do najbardziej prawdopodobnego przebiegu zdarzeń? Jak istniejące źródła i opracowania mogą pomóc w takiej pracy? Dlaczego tak często znajduje się nie to, czego się szuka?