Przejście do strony głównej serwisu DSH

W czwartym odcinku pisarka i poetka Agata Tuszyńska opowie o Mirze Michałowskiej (1914-2007) — tłumaczce literatury anglojęzycznej, dziennikarce i intelektualistce. Była żoną ambasadora Jerzego Michałowskiego, przez co wiele lat spędziła w Stanach Zjednoczonych i obracała się w kręgach artystycznych. Pisała w popularnym warszawskim tygodniku ilustrowanym, a później „Przekroju”, dzięki czemu polska społeczność mogła poznawać świat zza żelaznej kurtyny. Cechowała ją wielka erudycja i szczególne, nierzadko absurdalne poczucie humoru. Jak zawsze odcinek będzie poświęcony nie tylko życiorysowi i dokonaniach bohaterki, ale także kontekstowi warszawskiemu i wpływowi na autorkę cyklu. Emisja na Facebooku oraz YouTube Domu Spotkań z Historią.



Jak mówi Agata Tuszyńska: „Poznałam Mirę Michałowską w latach dziewięćdziesiątych. Była bywalczynią przedwojennej kawiarni Ziemiańska i paryskich lokali dzielnicy łacińskiej. Wiedziałam, że tłumaczyła Ernesta Hemingway’a, a nawet go znała. Wymyśliła Tele Echo, pierwszy talk-show w polskiej telewizji. To właśnie ona odkryła Irenę Dziedzic i napisała najzabawniejszy serial mojej młodości — „Wojnę domową” (1965-1966). Podpisała go co prawda pseudonimem Maria Zientarowa, wymyślonym przez naczelnego „Przekroju” — Mariana Eilego — z którym przez lata współpracowała. Jakoś mi się to nazwisko nie zgadzało z szykowną starszą panią prowadzącą błyskotliwą konwersację w kilku językach. Na pewno była damą — drobna i elegancka, jak porcelanowa figurka z bardzo niebieskimi oczami. Trzymała się na dystans, może z racji wieloletniej dyplomatycznej praktyki, a może z powodu tajemnicy, jaką do końca skrywała?

„Sztuka pisania. O warszawskich artystkach opowiada Agata Tuszyńska”
Warszawa jest kobietą, Warszawa jest artystką. Wśród ulic Warszawy — tak często nazywanych imionami „ważnych mężczyzn” — razem z miastem wzrastały, w nim tworzyły i nim się inspirowały: pisarki, dziennikarki, tłumaczki, artystki. W cyklu pisarka, poetka i biografistka Agata Tuszyńska — sama z miastem głęboko związana — zabierze nas na spotkania z niezwykłymi kobietami. Poznamy ich losy i twórcze drogi, ważne dla nich miejsca i osoby. W jakich okolicznościach i jakiej atmosferze rozwijały się ich talenty? Jakie przeszkody musiały pokonywać? Skąd i od kogo czerpały inspirację? I czy współczesny odbiór ich twórczości oraz osobowości oddaje im sprawiedliwość?

Czeka nas historia potrójna. Historia miasta widzianego z perspektywy twórczych kobiet, historia warszawskich kobiet opowiadana ich losami, a także — może przede wszystkim — historia kobiecej solidarności i inspiracji, która przełamuje barierę czasu: historia osobista. Bo i osobisty jest klucz wyboru postaci. To kobiety, od których, jak mówi autorka cyklu, „w swoim życiu — nie tylko literackim — wiele się nauczyła”.

Agata Tuszyńska — pisarka, poetka i reportażystka. Jest autorką wielu książek biograficznych, między innymi „Singer. Pejzaże pamięci” (1994), „Długie życie gorszycielki. Losy i świat Ireny Krzywickiej” (1999) czy „Narzeczona Schulza” (2015), a także osobistych: „Rodzinnej historii lęku” (2005), „Ćwiczeń z utraty” (2007) czy wspólnie z Dorotą Barczak-Perfikowską, Grażyną Latos, Elżbietą Strzałkowską i Wiolettą Wejman „Bagaż osobisty. Po Marcu” (2018). Jej książki tłumaczono na kilkanaście języków.