Przejście do strony głównej serwisu DSH

Warszawa w dwudziestoleciu międzywojennym była nie tylko polską stolicą polityczną i kulturalną, ale także gastronomiczną. Niepowtarzalną specyfikę knajpianego i kawiarnianego życia dopełniały królujące na talerzach dania: flaki, golonki, serdelki. Mogłoby się wydawać, że przedwojenne tradycje dzisiaj zanikły, ale na szczęście nigdy nie zostały ostatecznie przerwane. Ich ciągłość można odnaleźć w niemal identycznych ciastkach czy w działaniu barów mlecznych. Drugi odcinek cyklu poświęconego warszawskiemu niematerialnemu dziedzictwu poprowadzi varsavianista Jerzy S. Majewski. Emisja na Facebooku i YouTube Domu Spotkań z Historią.



Scenariusz: Jerzy S. Majewski, Agnieszka Uścińska
Reżyseria: Agnieszka Uścińska
Zdjęcia: Jarek Wątor
Prowadzenie: Jerzy S. Majewski
Montaż i realizacja: Agnieszka Uścińska, Jarek Wątor
Dźwięk: Tomasz „Wiedźma” Jędrzejczak
Ikonografia: Anna Brzezińska, Jerzy S. Majewski
Kierownictwo produkcji: Weronika Komorowska (DSH), Inna Siemicz
Wystąpili:
Jerzy S. Majewski — dziennikarz i varsavianista
Albert Judycki — cukiernik i współwłaściciel sieci cukierni Lukullus
Jarosław Szpakowski — właściciel i szef kuchni restauracji Pyzy, flaki gorące!

Dziękujemy personelowi Hotelu Europejskiego oraz Baru Mlecznego Bambino za możliwość realizacji zdjęć we wnętrzach.

„Niematerialna Warszawa: Tradycje, zwyczaje, praktyki we ​współmieście”
Materiał filmowy jest częścią cyklu poświęconego niematerialnemu dziedzictwu stolicy. Staramy się uchwycić przekazywane międzypokoleniowo praktyki, tradycje i zwyczaje budujące warszawską tożsamość, a także kształtujące związek mieszkanek i mieszkańców z miastem.

Punktem wyjścia jest raport „Niematerialna Warszawa: Tradycje, zwyczaje, praktyki we ​współmieście” przygotowany przez Ewę Klekot oraz Hannę Schreiber. Autorki łączą idee zawarte w Konwencji UNESCO z 2003 roku w sprawie ochrony niematerialnego dziedzictwa kulturowego z wytycznymi najnowszej polityki kulturalnej miasta stołecznego Warszawy z 2020 roku. Oba te dokumenty kładą nacisk na współdziałanie, wspólnotę, współpracę i współtworzenie, a także — współczesność. Dziedzictwo niematerialne to bowiem taki sposób tworzenia kultury, który wykorzystuje przeszłość, by w teraźniejszości budować więzi społeczne sięgające w przyszłość.

Raport można przeczytać tutaj.