Przejście do strony głównej serwisu DSH

Jak mówić o kryzysach humanitarnych? Jak je pokazywać? Jak nie pogłębić już wyrządzonych krzywd i traum? Jak pokazywać cierpienie z szacunkiem i jednocześnie trafiać do odbiorcy? Jakiej wrażliwości, świadomości i wiedzy potrzeba, by odpowiedzialnie fotografować kryzysy humanitarne? Na te pytania odpowiedzieć spróbują: fotografka Agata Grzybowska i pracowniczka humanitarna Helena Krajewska (PAH). 

Rozmowę o odpowiedzialności, zasadach etycznego postępowania ze zdjęciami i dylematach moralnych poprowadzi Monika Szewczyk-Wittek. Spotkanie towarzyszy wystawie plenerowej „Mój Dom. Ludność cywilna w obliczu wojen: Polska, Ukraina, Syria, Irak, Liban”, którą można oglądać do 9 września na skwerze ks. Jana Twardowskiego w Warszawie.

Opowieść o wojnie jest niepełna, gdy dominuje ją narracja skupiona na militariach. Na skutek działań wojennych cierpią osoby cywilne, których domy straciły podstawową funkcje bezpiecznego schronienia. Ukazywanie ich trudnej sytuacji wymaga dużej wrażliwości i wiedzy. Niezależnie od celu, który fotografiom przyświeca, nie można zapomnieć o godności ukazywanych osób, nie można dopuścić do tego, aby zdjęcie odarło je z podmiotowości.

Na wystawie „Mój dom. Ludność cywilna w obliczu wojen: Polska, Ukraina, Syria, Irak, Liban” przygotowanej przez Polską Akcję Humanitarną we współpracy z Domem Spotkań z Historią, archiwalne zdjęcia z Polski z okresu II wojny światowej i tuż po jej zakończeniu zestawione zostały ze współczesnymi obrazami wojny z Iraku, Libanu, Syrii i Ukrainy z lat 2019 – 2022 autorstwa Agaty Grzybowskiej.

Ekspozycję tworzą 23 fotografie z życia codziennego mieszkańców w niecodziennych okolicznościach – podczas wojny. Zdjęcia współczesne od archiwalnych dzieli ponad 80 lat. Łączy je spojrzenie fotografów i fotografek skupione na ludziach i podejmowanych przez nich próbach życia w kraju pomimo wojny.