Z okazji setnej rocznicy urodzin Gustawa Holoubka zapraszamy do Teatru Dramatycznego na wieczór pełen przeżyć, wspomnień i zakulisowych anegdot.
W programie wieczoru znajdą się fragmenty muzyki filmowej w wykonaniu orkiestry Warsaw Camerata pod batutą Pawła Kosa-Nowickiego oraz wspomnienia o Gustawie Holoubku – aktorze, reżyserze, dyrektorze, kibicu, społeczniku i przyjacielu, czytane przez wybitnych aktorów: Katarzynę Łochowską, Małgorzatę Niemirską, Roberta T. Majewskiego, Mariana Opanię, Krzysztofa Szczepaniaka i Mariusza Wojciechowskiego.
Bilety są dostępne na stronie Teatru Dramatycznego.
projekt: Katarzyna Godyń-Skoczylas
Scenariusz i reżyseria: Agnieszka Uścińska i Jerzy Machowski
Muzyka w aranżacji Mariusza Bulicza: Warsaw Camerata pod dyrekcją Pawła Kosa-Nowickiego
Obsada: Katarzyna Łochowska, Małgorzata Niemirska, Robert T. Majewski, Marian Opania, Krzysztof Szczepaniak, Mariusz Wojciechowski oraz Magdalena Zawadzka.
Produkcja: Kinga Latusek
Orkiestra Warsaw Camerata w składzie:
Skrzypce
Elżbieta Paliwoda-Bulicz, Monika Kos-Nowicka, Michał Kłosiewicz, Anna Lemiszka, Sylwia Knap, Emilia Walasek-Gorczyca, Dobromir Lesiak, Katarzyna Gluza, Aleksandra Rymarowicz, Jacek Wachnik
Altówki
Jacek Toczyski, Michał Styczyński, Alicja Guściora, Karalina Orsik
Wiolonczele
Katarzyna Oczkowska, Karol Wachnik, Piotr Wolanin
Kontrabas
Maciej Kozioł
*** *** ***
Muzyka w aranżacji Mariusza Bulicza:
• Rękopis znaleziony w Saragossie (1964), reż. Wojciech Jerzy Has, muz. Krzysztof Penderecki
• Pamiętasz, była jesień, piosenka z filmu Pożegnania (1958), reż. Wojciech Jerzy Has, muz. Lucjan Kaszycki, tekst: Andrzej Czekalski, Ryszard Pluciński; wykonanie: Katarzyna Łochowska
• Marysia i Napoleon (1966), reż. Leonard Buczkowski, muz. Wojciech Kilar
• Salto (1965), reż. Tadeusz Konwicki, muz. Wojciech Kilar
• Nim wstanie dzień, piosenka z filmu Prawo i pięść (1964), reż. Jerzy Hoffman, Edward Skórzewski, muz. Krzysztof Komeda, tekst: Agnieszka Osiecka; wykonanie: Krzysztof Szczepaniak
• Salto (1965), reż. Tadeusz Konwicki, muz. Wojciech Kilar
• Nie wycofuj się, piosenka ze spektaklu Smutne miasteczko (2002), reż. Andrzej Strzelecki, muz. Jerzy Derfel, tekst: Wojciech Młynarski; wykonanie: Marian Opania
• Królewskie sny (1988), reż. Grzegorz Warchoł, muz. Wojciech Głuch
• Klub profesora Tutki (1966-68), reż. Andrzej Kondratiuk, muz. Tomasz Stańko
Tekst na podstawie:
• Gustaw Holoubek, Wspomnienia z niepamięci, Wydawnictwo Marginesy 2009
• Katarzyna Bielas, Jacek Szczerba, Pamiętam, że było gorąco. Rozmowa z Tadeuszem Konwickim, Znak 2002
• Magdalena Zawadzka, Gustaw i ja, Wydawnictwo Marginesy 2011
• Zofia Turowska, Gustaw. Opowieść o Holoubku, Wydawnictwo Marginesy 2021
W koncercie wykorzystano:
• Fragmenty audycji radiowej Głosy z przeszłości, cykl rozmów z Gustawem Holoubkiem. Autorka: Bogumiła Prządka, Polskie Radio Dwójka
• Fragmenty prób do spektakli z Polskiej Kroniki Filmowej: Ryszard II (reż. H. Szletyński, Teatr Narodowy, 1964), Uciekła mi przepióreczka (reż. J. Goliński, Teatr Narodowy, 1964), Namiestnik (reż. K. Dejmek, Teatr Narodowy, 1966), Życie jest snem (reż. L. René, Teatr Dramatyczny w Warszawie, 1969), Elektra (reż. K. Dejmek, Teatr Dramatyczny w Warszawie, 1973), Zemsta (reż. G. Holoubek, Teatr Dramatyczny w Warszawie, 1970).
• Fragmenty filmów:
• Pętla (1957), reż. Wojciech Jerzy Has,
• Wspólny pokój (1959), reż. Wojciech Jerzy Has
• Salto (1965), reż. Tadeusz Konwicki
• Księga wielkich życzeń (1997), reż. Sławomir Kryński
• Słońce i cień (2007), reż. Jan Holoubek
• Fragment rozmowy z Gustawem Holoubkiem z Dziennika Telewizyjnego (1989).
• Wypowiedź Gustawa Holoubka na jubileuszu stulecia Klubu Cracovia (2007)
• Zdjęcia i fotosy z planów filmowych. Źródło: NAC, Instytut Teatralny, Fototeka, archiwa prywatne.
Organizator: Dom Spotkań z Historią
Partnerzy: Teatr Dramatyczny m. st. Warszawy, Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego
Sztuka nie jest ważniejsza od życia i trzeba mieć do niej dystans, nie można się w niej zatracać – mawiał Gustaw Holoubek. A życie miał przebogate i „w życie”, i w sztukę.
Urodził się w 1923 rok w Krakowie, gdzie w dzieciństwie grał w juniorskiej drużynie Cracovii. Tam, jeszcze przed wybuchem wojny, zdał egzamin dojrzałości w I Liceum Ogólnokształcącym im. Bartłomieja Nowodworskiego. W 1939 zaciągnął się do wojska, uczestniczył w kampanii wrześniowej. Ujęty, w czasie osadzenia zachorował na gruźlicę – ta będzie do niego wracać później przez wiele lat. Zwolniony w 1940 podjął pracę w lokalnej gazowni. W 1945 rozpoczął naukę w Studiu Aktorskim przy Teatrze im. Juliusza Słowackiego. Grał już epizodyczne role.
W pierwszych latach kariery scenicznej grał na scenach krakowskich, później w Katowicach. To tam spotyka Władysława Woźnika, którego później nazywać będzie „pedagogiem, któremu zawdzięcza wszystko”. Tam też po raz pierwszy pełni funkcję kierownika artystycznego. Od 1958 na stałe wiąże się z teatrami warszawskimi – Polskim, Dramatycznym, Narodowym. Przez dziewięć lat – od 1971 do 1982 roku kierował Teatrem Dramatycznym. W 1982 zaangażowany ponownie do Teatru Polskiego, od 1989 związał się z Teatrem Ateneum, gdzie osiem lat później został kierownikiem artystycznym.
Setki ról – na deskach teatrów, w przedstawieniach Teatru Telewizji i w na srebrnym ekranie, niewiele mniej w przedstawieniach Teatru Telewizji – ponad trzydzieści lat pracy pedagogicznej, działalność społeczna i polityczna. To wszystko nie sprawiło, by zgubił z oczu życie.
Zawsze wiernie kibicuje swojej ukochanej Cracovii, stara się spełniać marzenia swoje i bliskich, jest serdecznym przyjacielem. Z Tadeuszem Konwickim tworzą nierozłączną parę, którą spotkać można w kawiarni wydawnictwa Czytelnik zawsze przy tym samym stoliku. Ze Stanisławem Dygatem – prowadzi nieskończone rozmowy telefoniczne. Odwiedza, bywa, uwielbia towarzystwo i czerpie z życia. Nawet w trakcie choroby wyczerpującej go w ostatnich latach życia.
