Przejście do strony głównej serwisu DSH

Co zobaczyli Niemcy w 1915 roku, kiedy zdobywali czerniakowski fort? Dlaczego nigdy nie zrealizowano planów z 1923? Które ulice nigdy nie powstały? Co po przedwojennym mieście ogrodzie zostało do dzisiaj? Z okazji stulecia Sadyby zapraszamy na spotkanie z historykiem sztuki Mikołajem Krupą, który opowie o tym, jak przez lata zmieniało się osiedlę.

Sadybę charakteryzują rekordowe ceny nieruchomości, znane nazwiska oraz legendy i podania dotyczące jej przedwojennej estymy. Sto lat temu inwestorzy, którzy swój kapitał ulokowali w wizji wielkiego osiedla, brodzili po kolana w błocie. Swoje projekty zabudowy zgłaszali wybitni urbaniści i architekci, a parcele wykupywali ludzi ze wszystkich warstw społecznych.

Perspektywę sprzed wieku i dzisiejszą różni niemal wszystko, a jedynymi stałymi są fort i jezioro. Powojenna Sadyba to sieć spółdzielni, które na różne sposoby pozyskiwały materiały i ziemię. Ich historie piszą budynki, których wytrawny charakter do dzisiaj dzieli mieszkańców. W końcu, powojenna Sadyba to wielkie osiedle zaprojektowane przez prof. Halinę Skibniewską i Alinę Scholtz, którego wartość dopiero zyskuje na znaczeniu. Sadyba jest integralną częścią Warszawy, chociaż przez długie lata jechało się tam jak na przedmieścia. Na niej krzyżują się sanacyjne wątki II RP, wielkie plany Stefana Starzyńskiego, wojenne dramaty i ambitne eksperymenty. 

Mikołaj Krupa – historyk sztuki, absolwent Wydziału Zarządzania Kulturą Wizualną Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Fundator i prezes Zarządu Fundacji Gratia Artis. Redaktor naczelny magazynu „Malkontent”, twórca podcastów „O, to sztuka” i „Malkontent” oraz popularnonaukowych filmów dotyczących historii Warszawy.