Przejście do strony głównej serwisu DSH

Czego możemy się dowiedzieć od fotoreporterów i fotoreporterek? Jak wyglądała praca w tym zawodzie w PRL-u? Osoby współpracujące z czasopismem studenckim „itd” opowiedzą o cenzurze, różnorodności zleceń i innych sytuacjach związanych z wykonywanym zawodem. Na nowo odkrywamy nagrania pochodzące z projektu „Fotografowie w PRL-u” realizowanego przez Ośrodek KARTA. Tym razem Andrzej Baturo opowiada, między innymi, o pracy jako afiliowany fotoreporter i wolny strzelec w realiach PRL.



W nagraniu z 2014 roku Andrzej Baturo opowiada o swoim życiu codziennym w Olsztynie, studiach w Warszawie i pracy w „Głosie Olsztyńskim”, „Razem”, „Polityce” czy „itd”. Częścią jest narracja o epizodzie pracy w oddziale Centralnej Agencji Fotograficznej, organizacji dwóch Przeglądów Fotografii Socjologicznej w Bielsku-Białej oraz działalności w Związku Polskich Artystów Fotografików. Bielsko-Biała stanowi istotną część opowieści, ponieważ to właśnie tam Baturo działał edukacyjnie i popularyzatorsko na rzecz fotografii, utworzył i prowadził Bielską Galerię Fotografii oraz, wraz z żoną Inez Baturo, cyklicznie współtworzył Foto Art Festival.

Andrzej Baturo urodził się 16 maja 1940 w Wilnie. Jego matka była nauczycielką, a ojciec był oficerem Wojska Polskiego. W 1945 roku wraz z matką zamieszkał w Olsztynie, po pewnym czasie dołączył do nich ojciec. Po ukończeniu szkoły średniej wyjechał do Warszawy na studia chemiczne. Przerwał je po niedługim czasie i wrócił do Olsztyna. Po powrocie pracował jako dziennikarz „Głosu Olsztyńskiego” oraz pisma „Nasza Wieś”, jednocześnie fotografował i współzakładał Warmińsko-Mazurskiego Towarzystwa Fotograficzne. W tym czasie nawiązał współpracę z tygodnikiem „itd”, a na początku lat siedemdziesiątych otrzymał propozycję etatu fotoreportera w tygodniku „Na Przełaj” w Warszawie. W 1981 roku był jednym z autorów wystawy „Strajk na Podbeskidziu”, zamkniętej na żądanie cenzury po ośmiu dniach od otwarcia. Był członkiem Rady Artystycznej Związku Polskich Artystów Fotografików w Warszawie. Dwukrotnie — w 1973 i 1975 roku — zdobył tytułu Fotoreportera Roku, był laureatem Konkursu Polskiej Fotografii Prasowej oraz uczestnikiem wystawy World Press Photo. Zmarł w 9 czerwca 2017 roku.

Publikacja nagrania jest związana z trwającą wystawą „Ostrzej widzieć. Fotoreportaże „itd” 1960–1990”. Szczegółowy opis nagrania i dostęp do jego całości — tak jak wielu innych materiałów Archiwum Historii Mówionej — jest dostępny tutaj. Materiały z cyklu „Fotografowie w PRL-u” zostały przygotowanego przez Dominika Czapigo.